Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Το τροπάριο της .....γιαγιάς μου της Κασσιανής και το άλλο το αληθινό


Μεγάλη Τρίτη σήμερα και το Τροπάριο της Κασσιανής έχει την τιμητική του βέβαια...
Αν δεν κάνω αναφορά στο θέμα είμαι βέβαιη ότι δεν θα ξεμπερδέψω εύκολα με το τέρας τη γιαγιά μου την Κασσιανή. Μπορεί να κάνει διάφορα..από το να κλείσει τους διακόπτες του λάπτοπ ..μέχρι να  φάει όλη τη μαρμελάδα φράουλα που έφτιαξα προχτές...ποτέ δεν ξέρεις !
Ας είναι λοιπόν !!!
Οποιος τολμούσε "τω καιρώ εκείνω" να ειρωνευτεί τη γιαγιά μου την Κασσιανή σε στυλ ..."καλά το ξέρουμε είναι σήμερα της περιπεσούσης γυνής" ή να κάνει λογοπαίγνιο με το όνομά της και την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα... τον έπαιρνε και τον σήκωνε τον κακομοίρη και δεν τολμούσε να το ξανακάνει. Τι αγράμματο, τι αστοιχείωτο, τι ξύλο απελέκητο τον έλεγε τον ανθρωπάκο που θα τολμούσε να πει την Κασσιανή "περιπεσούσα" ώσπου στο τέλος κατέληγε να καυγαδίζει ξεφωνίζοντας μέχρι να επιβάλλει απόλυτα την άποψή της ότι "η Κασσιανή καλέ ήταν μία λογία, δεν ήταν του δρόμου" και να αποκαταστήσει το όνομα της Κασσιανής ενώπιον του ατυχούς συνομιλητή της, να του αναλύσει όλη την ιστορία της Κασσιανής και του Θεόφιλου "του βλάκα που πήρε την αστοιχείωτη Θεοδώρα" και να ρωτάει μετά μεγάλης επιμονής αν τα κατάλαβε όλα καλά ο δυστυχής που μετά ταύτα σκεφτόταν πολύ αν θα ξανανοίξει το στόμα του στη γιαγιά μου την Κασσιανή.
Βλέπεις η γιαγιά μου η Κασσιανή ήταν και γραμματιζούμενη όπως λέγανε τότε και ειδικευμένη σε θέματα ιστορικά και θρησκευτικά, τόσο που τύφλα νάχουνε οι πανεπιστημιακοί δηλαδή. Κι αλλοίμονο αν έπιανε κανέναν άσχετο σε τέτοια θέματα που ήταν η τρέλλα της.
Ετσι λοιπόν αυτή την ιστορία της Κασσιανής και του Θεόφιλου τον 8ο αιώνα μ.Χ στο Βυζάντιο, που κατά την άποψη της γιαγιάς μου της Κασσιανής ήταν μια μεγάλη ρομαντική αγάπη, τη μάθαμε καλά στο σπίτι μας. Οχι, άμα θέλαμε ας μη την μαθαίναμε.
Ετσι λοιπόν όπως την άκουγα κι εγώ χρόνια σαν παραμύθι από τη γιαγιά μου την Κασσιανή σας την παραδίδω σήμερα, μέρα που είναι, και ελπίζω να την ευχαριστηθείτε.
Για να τη διαβάσετε όμως θα πάτε στο άλλο μου ιστολόγιο (εκεί που γράφω τα πιο σοβαρά ντε)!

Πατείστε τον σύνδεσμο ...και ταξιδέψτε 13 αιώνες πίσω στο χρόνο ..................

http://sofia-moutsou.blogspot.gr/2013/04/blog-post_30.html


Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Κι άλλο βραβείο ...διπλό παρακαλώ


Πω πω έχω καταϋποχρεωθεί...μ' αυτά τα καλά κορίτσια που μου δώσανε κι άλλο βραβείο !!!
Πρώτη πρώτη η Αννιώ στις 25 Μαρτίου http://tis-annios.blogspot.gr/
και μετά η Αστρονεραϊδούλα στις 19 Απριλίου http://megalono-megaloneis-megalonei.blogspot.gr/

Το βραβειάκι είναι το 4ο κατά σειρά που παίρνω κι έχω φουσκώσει από τόσο καμάρι που δεν λέγεται.
Αφού σκέπτομαι να το ρίξω στο χορό γιατί αν το ρίξω στα γλυκά και στα ποτά ή θα με μαζεύουνε ντίρλα γριά γυναίκα και θα γίνω ρεζίλι των σκυλιών και των άγριων κουνελιών που έλεγε η συγχωρεμένη η μάνα μου ή θα μου ανέβει το ζάχαρο στα ύψη και θα στραβώσει ο στόμας μου που έλεγε κι η Μαριέττα μας καλή της ώρα !
Το βραβειάκι λοιπόν ροζουλί μπομπόν αρέσει και στην εγγονή μου τη Σόφη τη χαϊδεμένη ..αλλά έχω την υποψία ότι αυτή γράφει διάφορα χαριτωμένα και παίρνω εγώ τα βραβεία...
Το καλό είναι ότι το καινούργιο μου βραβείο έχει ωραιότατο ανοιξιάτικο χρώμα και ταιριάζει με την ταπετσαρία του καθιστικού μούρλια κι έτσι θα μου ανοίγει η καρδιά όταν το κοιτώ, αλλά μήπως έκλεισε και ποτέ η δικιά μου η καρδιά. Βρε Κασσιανή μου περιβόλι είσαι, έλεγε κι ο Δημητράκης μου !
Τηλεφώνησα στον κυρ Γιάννη τον κορνιζά να έρθει να παραλάβει το βραβείο να το κάνει κάδρο με ταιριαστή κορνιζούλα λεπτή και φίνα για να μπει με τα άλλα μαζί στη σάλα να το βλέπει η Μαρίκα του Αριστοτέλη να ζηλεύει που έγινα εγώ σ' αυτή την ηλικία μπλογκατζού κι αυτή ακόμα με το βελονάκι στο χέρι να κάνει δαντέλες μέχρι και στα σώβρακα του Αριστοτέλη θα βάλει στο τέλος. Αστην παιδί μου αυτή πάντα με ζήλευε που ήμουν φρέσκια εγώ κι έλεγε "Φτου φτου Κασσιανή μου έχεις κάτι φρεσκάδες...εγώ χάλια έγινα" αλλά εγώ ήμουν ευγενικός άνθρωπος και δεν της είπα  "Μωρέ χάλια ήσουνα πάντα γιαυτό κι ο μαύρος Αριστοτέλης ξενοκοίταγε" αλλά ποτέ δεν της είπα τέτοιο πράμα να σκάσει η γυναίκα πρόωρα....

Τέλος πάντων άμα πιάνω την πάρλα όλα τα θυμάμαι αλλά ξέχασα να σας δείξω το καμάρι μου, το βραβειάκι μου και μπορεί να πείτε ότι έπαθα αλτσχάιμερ, αλλά δεν έχω διότι ο γιατρός μου το βεβαίωσε ...είμαι μια χαρά παρότι κοντεύω 200 ετών όπως λέει η νύφη μου.
Ιδού λοιπόν το 4ο βραβειάκι μου να το καμαρώσετε κι εσείς φίλοι και φίλες κι ας έχει ο Θεός καλά τις γλυκειές μου καινούργιες φίλες την Αννιώ και τη Μαρία που με τόση ευγένεια που το χάρισαν.


Να το δώσω κι εγώ με τη σειρά μου τώρα στα παρακάτω υπέροχα blogs 
που τα διαβάζω κι ανοίγει η ψυχή μου με τις ομορφιές τους :


Αντε φιλάκια πολλά σε όλους κι όλες και τα λέμε σύντομα...
με αληθινή ιστορία με άλογα και πέταλα...... 

Αχ τι ωραία περνάμε στη μπλογκόσφαιρα....!!!



Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Ενα αέρινο διάφανο γλυκάκι : άνθος νερατζιάς



Οσο υπάρχουν ακόμα μυρωμένα άνθη στις νερατζιές δοκιμάστε να φτιάξετε αυτό το υπέροχο γλυκάκι.. Η εμφάνισή του αλλά και η γεύση και το άρωμά του θα σας ξετρελλάνουν !!!
Η διαδικασία παρασκευής του, από το μάζεμα των λουλουδιών από τα δέντρα μέχρι να το δείτε στο πιατάκι του έτοιμο με τα μικρά, διάφανα και αέρινα γλυκά φυλλαράκια του είναι πραγματικά απολαυστική και πολύ χαλαρωτική για το στρες της καθημερινότητας...
Νομίζω ότι τόσο σαν κέρασμα στο σπίτι όσο και σαν δωράκι αυτό το γλυκό θα ενθουσιάσει ....
Συνηθίζεται πολύ στην Ανδρο, τη Χίο και άλλα νησιά μας που φημίζονται για τα εσπεριδοειδή τους.
Η συνταγούλα δική σας με όλη μου την αγάπη.
Σόφη


Να πώς το φτιάχνουμε :
Μαζεύουμε τα άνθη (ανοιχτά και μπουμπούκια) και τα πλένουμε καλά αλλά απαλά να μη τα διαλύσουμε. Αφαιρούμε τα πέταλα και τα βάζουμε σε λεκάνη να πλυθούν ακόμα μια φορά. Αν σας δυσκολεύει το άνοιγμα των μπουμπουκιών γίνεται εύκολα να τρίψουμε ελαφρά με τα δάχτυλά μας τις κορφούλες τους.

Ανθη νερατζιάς όπως τα μαζεύουμε 
Καθαρισμένα τα πέταλα των λουλουδιών
Αφού καθαρίσουμε και πλύνουμε τα πέταλα των λουλουδιών τα βράζουμε μόνο με νεράκι μέχρι να μαλακώσουν αρκετά ρίχνοντας στο νερό που βράζουν το χυμό ενός λεμονιού για να παραμείνουν λευκά και να κρατήσουν το άρωμά τους. Εν συνεχεία χύνουμε αυτό το νερό και τα βάζουμε σε έναν βαθύ δίσκο με κρύο νερό και χυμό ενός λεμονιού να σταθούν για 1-1,5 ώρα όπως δείχνει η εικόνα.
Αυτό το κάνουμε για να ξεπικρίσουν γιατί σε αυτή τη φάση είναι αρκετά πικρά.
Χύνουμε και αυτό το νερό και τα βάζουμε σε σουρωτήρι κάτω από τη βρύση και τα ξεπλένουμε καλά προσέχοντας να μην τα λιώσουμε. 


Αφού ξεπλυθούν καλά είναι έτοιμα πλέον για να γίνουν γλυκό. 
Υπολογίζουμε 1 ποτήρι ζάχαρη για κάθε ποτήρι άνθος και πρέπει να προσέξουμε αυτή την αναλογία για να μη μας πικρίζει.
Αν κάνουμε το γλυκό με φρουκτόζη ή στέβια, δεν ξέρω την αναλογία γιατί έχουν κάποια διαφορά στη γλυκύτητα.
Βάζουμε στην κατσαρόλα νερό σε ποσότητα ίση με το μισό άνθος (4 ποτήρια άνθος - 2 ποτήρια νερό) και ρίχνουμε μέσα τα άνθη και τη ζάχαρη. Εγώ έβαλα 3 ποτήρια άνθος, 3 ποτήρια ζάχαρη και 1,5 ποτήρι νερό (και λίγο παραπάνω να έχει μπόλικο σιροπάκι). 
Τα βράζουμε μέχρι να δέσει το σιρόπι και  λίγο πριν τα κατεβάσουμε ρίχνουμε μέσα μισό ποτηράκι χυμό λεμονιού και είναι έτοιμο.
Το βάζουμε σε αποστειρωμένο βάζο όπως όλα τα γλυκά κουταλιού. 
Για ξέρετε ότι έχει πετύχει το γλυκάκι σας πρέπει να είναι πολύ αρωματικό και η γεύση του να είναι  γλυκόπικρη, όμοια με το κλασσικό γλυκό νεράτζι !!!




Τέλος...μην παραλείψετε ....

Κρατείστε μερικά αρωματικά πέταλα σε ένα δισκάκι στο σαλόνι να μοσχομυρίζει το σπίτι 








Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Δεν μπορεί....μια λεμοναδίτσα θα την πιείτε


Φρέσκια φρέσκια και δροσερή γεμάτη βιταμίνες και άρωμα φρεσκοστυμένου λεμονιού από τον κήπο!!
Αν δεν δοκιμάσετε τη λεμονάδα της γιαγιάς Κασσιανής ...εσείς θα χάσετε ....
Γίνεται πανεύκολα, διατηρείται στο ψυγείο και πίνεται αραιωμένη με δροσερό νεράκι και παγάκια
Οτι πρέπει για τις πρώτες ζέστες
Ενας χυμός κατευθείαν από το δέντρο που διατηρεί όλες τις ωφέλιμες ιδιότητες του λεμονιού ...


Στίβουμε περίπου 1,5 λίτρο χυμό λεμονιού και αναμειγνύουμε καλά με 1 κιλό ζάχαρη και ξύσμα από 1-2 λεμόνια για άρωμα. Αφήνουμε το μείγμα να σταθεί σκεπασμένο σε μια κατσαρόλα ανακατεύοντας κάθε 3-4 ώρες μέχρι να λιώσει εντελώς η ζάχαρη. Προσοχή, δεν θέλει βράσιμο. Σουρώνουμε καλά και διατηρούμε τον συμπυκνωμένο χυμό στο ψυγείο σε μπουκάλια που κλείνουν καλά. Σερβίρουμε αραιωμένη με νερό (αναλογία 1 μέρος χυμό 4 μέρη νερό) και παγάκια !!!

Ο χυμός με τη ζάχαρη και το ξύσμα 

Ο συμπυκνωμένος χυμός διατηρείται στο ψυγείο και μας δίνει ολόφρεσκη και γευστικότατη λεμονάδα.




Με τις υγείες μας !!!!

  

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Ααααα δεν πάω καλά...θέλω να οργανώσω ένα τέιον complet !!!

Δηλαδή όταν λέμε τέιον complet εννοούμε εντελώς...complet...
Τσαγιέρες, γαλατιέρες, ζαχαριέρες, καναπεδάκια, γλυκάκια, ασημικούλια, λικεράκια, ότι βάλει ο νους σας...
Τα καλά μας σερβίτσια...τα καλά μας γενικώς ...
Να είναι κάτι σαν ..όχι ακριβώς Τσάι - τσάι...αλλά μια ευκαιρία να βρεθούμε βρε παιδί μου !
Να.....κάπως έτσι ....

















Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Το μαγικό γλυκό τριαντάφυλλο



Το περίφημο γλυκό τριαντάφυλλο της γιαγιάς μου της Κασσιανής ήταν κάτι για το οποίο καμάρωνε ολόκληρη η οικογένεια. Ηταν εκπληκτικά αρωματικό, μοναδικά γευστικό διότι έτρωγες λουλούδι με ολόκληρα αρωματικά πέταλα, σιρόπι κόκκινο βελούδινο και για πολλή ώρα η γεύση του τριαντάφυλλου έμενε στο στόμα..... Οι νεώτερες θείες και ξαδέλφες όσο κι αν είχαν προσπαθήσει να της αποσπάσουν τη συνταγή δεν κατάφεραν ποτέ να την πάρουν ολόκληρη, πάντα κάποιο μυστικό κράταγε το τέρας η γιαγιά μου η Κασσιανή και γελούσε κρυφά...
Οι προσπάθειές τους και πιο ικανών μαγειρισσών μέσα στην οικογένεια να κάνουν γλυκό τριαντάφυλλο ίδιο με της γιαγιάς μου της Κασσιανής κατέληγαν πάντα στον ίδιο παρονομαστή. Ενα συνηθισμένο γλυκάκι που μπορούσες να βρεις παντού με ροζ εμφάνιση και σιροπάκι συνηθισμένο. Καμμιά σχέση με το τριαντάφυλλο της Κασσιανής λέγανε στα οικογενειακά τραπέζια, μέχρι πια που το πήρανε απόφαση και σταματήσανε τις προσπάθειες...
Η γιαγιά μου η Κασσιανή είχε διαμορφώσει μια δικιά της ιεροτελεστία για τα φαγητά και τα γλυκά που αγαπούσε...Τα ετοίμαζε με δικές της μικρές ή μεγάλες παραλλαγές, τα σερβίριζε με ειδικά σκεύη, τα έκανε να φαίνονται μοναδικά. Και αλοίμονο σε όποιον της άλλαζε τη σειρά αυτών των πραγμάτων...τον έπαιρνε και τον σήκωνε !!!
Πριν λίγο καιρό σκέφτηκα ότι η γιαγιά μου η Κασσιανή είχε, φαίνεται, ταλέντο στο Μάρκετινγκ! Ηξερε να "πουλήσει" τις ιδέες της δηλαδή ήξερε να τις παρουσιάζει μοναδικά.....
Μια από τις καταπληκτικές μοναδικότητές της ήταν εκείνο το ανεπανάληπτο ΓΛΥΚΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ που σας παρουσιάζω σήμερα μαζί με τα μυστικά του, τουλάχιστον όσα μπόρεσα να ανακαλύψω κι εγώ ....γιατί όταν εκείνη έφυγε εγώ ήμουν 25 χρονών και κορόιδευα όλες αυτές τις ιστορίες μαγειρικής τέχνης. 
Τα μυστικά του βέβαια δεν τα είπε και δεν τα έγραψε ποτέ .... 
Αλλά κάποια μέρα, πριν λίγους μήνες, είπα "θα κάνω το γλυκό τριαντάφυλλο της γιαγιάς μου της Κασσιανής" και ήμουν βέβαιη ότι θα το πετύχω μια χαρά γιατί οι παιδικές μνήμες, οι μυρωδιές και οι γεύσεις έχουν το δικό τους δρόμο που οδηγεί κατευθείαν από την καρδιά στο μυαλό και το κάνουν να λειτουργεί με ακρίβεια ρολογιού. 
Προσπάθησα λοιπόν να θυμηθώ ακριβώς τι έκανε εκείνη όταν ανασκουμπωνόταν στην κουζίνα για να το φτιάξει και μοσχοβολούσε το σπίτι και 2 τετράγωνα γύρω. 
Το μεγάλο μυστικό δεν θα το βρείτε σε συνταγές που μιλάνε για ροζ τριαντάφυλλα, για τόση ζάχαρη, τόσο νερό.....
Το μεγάλο μυστικό είναι τα πολλά αρωματικά τριαντάφυλλα με βελούδινα πέταλα. Πολύ αρωματικά και πολύ βελούδινα. Τέτοια είχαμε στον κήπο μας και τέτοια χρησιμοποιούσε.....Αράντιστα και φροντισμένα με αγάπη και φυσικό τρόπο.
Δοκίμασα λοιπόν διάφορα τριαντάφυλλα. Πήρα μάλιστα και τριανταφυλλιές ροζ εκατόφυλλες από ειδικό φυτώριο για να ακολουθήσω κατά γράμμα τις συνταγές που έβλεπα. 
Ανασκουμπώθηκα κι εγώ κι έφτιαχνα γλυκό τριαντάφυλλο έτσι...κι αλλιώς...
Εκείνο που έφτιαξα μόνο με αρωματικά ροζ τριαντάφυλλα όπως λένε όλες οι συνταγές βγήκε ένα όμορφο γλυκάκι αλλά η γεύση και το άρωμά του υστερούσαν πολύ από εκείνο που έφτιαχνε η γιαγιά μου η Κασσιανή. Χρειάστηκε να προσθέσω 2 σταγόνες κόκκινο χρώμα ζαχαροπλαστικής στο άχρωμο σιροπάκι του και όσο ήταν ζεστό σαν να πίκριζε λίγο. Μετά κάπως συνήλθε και κρύο πια θύμιζε τριαντάφυλλο.
Ετσι αποφάσισα να δοκιμάσω βελούδινα κόκκινα, κίτρινα, ροζ και πορτοκαλί του κήπου μας, όλα πολύ αρωματικά με ωραία σαρκώδη πέταλα. Αμέσως φάνηκε η διαφορά, στο άρωμα και στους αρωματισμένους υδρατμούς που τύλιξαν το σπίτι, στον τρόπο που έδενε το γλυκό, στο τελικό αποτέλεσμα. Καθόλου ανάγκη για πρόσθετο χρώμα. Κατακόκκινο το σιρόπι του και βελούδινο. Εγινε ....απλά υπέροχο και 100% της γιαγιάς Κασσιανής. Η γεύση του τριαντάφυλλου μένει να αρωματίζει το στόμα για ώρα....
Ξεκλείδωσα λοιπόν το μυστικό της; Μάλλον...
Αυτό το αρωματικό γλυκό τριαντάφυλλο μπορούμε να το φτιάξουμε οποιαδήποτε εποχή έχει αρωματικά τριαντάφυλλα ακόμα και τον Νοέμβρη όπως έφτιαξα το δικό μου χειμωνιάτικο και φυσικά θα το επαναλάβω τώρα που θα ξανανθίσουν σε λίγο οι τριανταφυλλιές μας....
Το μυστικό λοιπόν όπως σε όλα τα πράγματα είναι η πρώτη ύλη. Και η πρώτη ύλη εδώ είναι τα τριαντάφυλλα. Διαλέγετε και παίρνετε !!!
Οσοι φίλοι έχουν μεράκι μ'αυτά τα πράγματα θα χαρούν πολύ, πιστεύω, να φτιάξουν αυτό το τόσο ιδιαίτερο και τόσο δυσεύρετο γλυκό που εκτός από όμορφο και νόστιμο είναι και εξαιρετικά ωφέλιμο για την υγεία μας καθώς έχει όλες τις ευεργετικές ιδιότητες του τριαντάφυλλου.

Οι γλυκοθήκες της γιαγιάς Κασσιανής λοιπόν γέμισαν με τριαντάφυλλο και σας περιμένουν για ένα γλυκό κέρασμα.

Η συνταγή μου :

Να το υπέροχο μπουκέτο που έγινε τελικά γλυκό τριαντάφυλλο. Ωραία τριαντάφυλλα που υπήρχαν σε αφθονία και τα είχε δροσίσει η πρωϊνή βροχή στον κήπο. Μάζεψα με προσοχή κόκκινα βελούδινα, κίτρινα, πορτοκαλί και ρόζ με υπέροχο άρωμα κόβοντάς τα κανονικά με κλαδευτήρι ώστε να μην πληγώσω το φυτό.
Αφαίρεσα τα ροδοπέταλα με προσοχή και τα έβαλα σε ένα ειδικό σκεύος πλυθούν και να στεγνώσουν με φυγοκέντρηση. Προσοχή παίρνω μόνο τα ροδοπέταλα και όχι τους στήμονες κλπ. Βγήκαν περίπου 250 γραμμάρια.
Αν δεν έχετε το ειδικό σκεύος μπορείτε να τα πλύνετε απαλά σε λεκάνη και να τα αφήσετε να στεγνώσουν σε πετσέτα...Μην τα πιέζετε για να διατηρηθούν.



Εν συνεχεία τα έβαλα σε βαθειά και φαρδειά κατσαρόλα με περίπου 300 γραμμάρια ζάχαρη λευκή. Οι συνταγές λένε παραπάνω ζάχαρη αλλά εμείς δεν τρώμε πολύ γλυκά και άλλωστε η ποσότητα που έβαλα αποδείχτηκε πολύ καλή. Τα ανακάτεψα καλά με τη ζάχαρη τρίβοντάς τα απαλά μέσα στις παλάμες μου και τα άφησα να σταθούν για μια ώρα. Μπορείτε να τα αφήσετε και περισσότερο...Η ζάχαρη μουλιάζει και μαλακώνει τα ροδοπέταλα....



Εβαλα μετά την κατσαρόλα στο μάτι με 500 ml νερό να βράσει, ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινη κουτάλα να μην κολλήσει γιατί το γλυκό αυτό δένει γρήγορα....



Χαμήλωσα τη φωτιά στο μισό και το άφησα να σιγοβράζει για 15-20 λεπτά περίπου και το σιρόπι άρχισε να δένει καλά. Το διαπιστώνετε όταν αρχίζει να μην τρέχει όταν το μαζεύουμε με την ξύλινη κουτάλα..Η φωτογραφία δείχνει πώς διαπιστώνουμε ότι το σιρόπι έχει δέσει σωστά.
Εν συνεχεία ρίχνουμε το χυμό μισού λεμονιού και αποσύρουμε από τη φωτιά αφού ανακατέψουμε καλά. Το γλυκό μας είναι έτοιμο !!!
Αν τυχόν ζαχαρώσει βάλτε το λίγο στη φωτιά προσθέτοντας λίγο νεράκι και αφήστε να πάρει μερικές βράσεις ακόμα.
Η γεύση του και το υπέροχο άρωμά του θα σας ενθουσιάσουν


Οι ασημένιες γλυκοθήκες της γιαγιάς Κασσιανής και το γλυκάκι τριαντάφυλλο
 που έμπαινε πάντα  σ' αυτές και μοσχοβολούσε όλο το σπίτι !!!

Η προσπάθεια με τα ροζ ροδοπέταλα μπορεί να μην έκανε υπέροχο γλυκό
αλλά μου έδωσε μια ωραία ιδέα για διακόσμηση του τραπεζιού !!!


Φιλάκια γλυκά σε όλους !!!!
Σόφη 

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Καλόοοο μήναααα !!!!

Κάθε πρωτομηνιά τη Γιαγιά μου την Κασσιανή την έπιανε ένα αμόκ να μην αφήσει άνθρωπο που να μην του πει καλημέρα και "Καλόοοο μήναααα" στη γειτονιά, στο μπακάλη, στο χασάπη, στο μανάβη, στο φούρνο. Δεν γλύτωνε ούτε καν ο περιπτεράς που τις άλλες μέρες τον αγνοούσε συστηματικά διότι κατά την άποψή της ήτανε ρουφιάνος της αστυνομίας.
Ακόμα και με όσες γειτόνισσες μπορεί να ήτανε τσακωμένη όλο το μήνα την πρωτομηνιά την πιάνανε οι αγάπες και τους έλεγε "καλόοοο μήναααα" και τις υπόλοιπες μέρες εξακολουθούσε να μην τις χωνεύει.
Ολους τους έφερνε σβούρα κάθε πρώτη του μηνός και ξεκίναγε πρώτα από την εκκλησία να φέρει αγιασμό με το ποτηράκι της στο σπίτι και να μας ραντίσει, κοιμισμένους και ξυπνητούς, για να μας πάει καλά ο μήνας.
Ο αδελφός μου κι εγώ πολύ νευριάζαμε με τη συνήθειά της να μας μουλιάζει κάθε πρωτομηνιά και λέγαμε μέσα μας ότι έχουμε την πιο τρελλή γιαγιά του κόσμου να μας βρέχει έτσι στα καλά καθούμενα και της κρατάγαμε μούτρα πολλές ώρες εκείνες τις μέρες. Η γιαγιά μου η Κασσιανή όμως καθόλου δεν νοιαζότανε που θυμώναμε και μας έλεγε "μμμμμ....θα πεθάνω βρε καμμιά μέρα και να δω μετά ποιός θα τρέχει να σας φέρει τον αγιασμό στο κρεββάτι πριγκηπόπουλά μου".
Και με τη νύφη της την πιάνανε οι αγάπες την πρωτομηνιά και με την συνυφάδα της την Φρόσω που ούτε ζωγραφιστή δεν την ήθελε όταν την πήρε ο αδελφός του παππού μας και με τη Μαριέττα την έπιανε τέτοια αγάπη που μέχρι άδεια να πάει στο σινεμά της έδινε την πρωτομηνιά, μετά "δημοσίων θεαμάτων" έλεγε η Μαριέτα και μεις γελάγαμε με τα δημοσία θεαμάτα που δεν ξέραμε τι είναι.
Και πάντα έφτιαχνε τα καλύτερά της φαγητά την πρωτομηνιά και το χαλβά με το σιμιγδάλι που μοσχομύριζε όλο το σπίτι και με τον αδελφό μου λέγαμε "πάλι μύρισε παράδεισος" γιατί μας είχε κολλήσει πώς ο παράδεισος είναι όλο γιαγιές Κασσιανές και πρωτομηνιές και ζεστό χαλβά με σιμιγδάλι. Αλλά μια φορά στο σχολείο που το είπαμε αυτό του θρησκευτικού μας που ήτανε ένας πολύ στριμένος μας είπε "άθεα τέρατα" και έπαθε νευρικό τικ στο μάτι και μετά τούμεινε όλα τα χρόνια κι εμείς κρυφά τον λέγαμε "ο χαλβάς".
Αμα τύχαινε όμως η πρωτομηνιά να είναι και πρωταπριλιά εεεε ....τότε βγάζαμε το άχτι μας ο αδελφός μου κι εγώ στη γιαγιά μας την Κασσιανή που της λέγαμε ένα σωρό ψευτιές και αυτή πάντα μας πίστευε κι εμείς όλο τη νικάγαμε και λέγαμε μεταξύ μας πώς είχαμε την πιο χαζή γιαγιά στον κόσμο που χάβει ότι μπούρδα της λέγαμε. Αλλά μια φορά την ακούσαμε που μιλούσε στο τηλέφωνο στη θεία Ευτέρπη και της έλεγε "τι γούστο τα κάνω τα χρυσούλια μου, με τα ψεματάκια τους την πρωταπριλιά, δε λέγεται..." και μείναμε ξεροί και κοιτάγαμε ο ένας τον άλλον σαν τα βλαμμένα γιατί αυτή την περίπτωση δεν την είχαμε σκεφτεί και θυμώσαμε πάρα πολύ μαζί της γιατί έτσι κάναμε εμείς άμα κάτι δεν το περιμέναμε.
Πολλά χρόνια μετά καταλάβαμε ότι οι χαζοί είμαστε εμείς που νομίζαμε ότι ξεγελάγαμε την πιο έξυπνη γιαγιά στον κόσμο που έκανε τη ζωή μας ένα ροζ παραμύθι με το μαγικό ραβδί της.


Καλόοοο μήναααα λοιπόν σε όλα τα φιλαράκια εκεί έξω !!!!Και προσέξτε μη σας γελάσει κανείς ότι η άνοιξη δεν θάρθει φέτος....ήρθε κιόλας !!!